به گزارش آهن آپ ، چشم پوشی از رشد بسیار نرخ در بازار آهن که البته دور از توقع نیز نبوده است، خرید و فروش شمش روز چهارشنبه خریدارانی داشته که صرفه اقتصادی در نرخ های اعلام شده خود داشته اند؛ البته واحدهایی نیز بوده‌اند که بی هیچ صرفه ای فقط برای ادامه تولید خود اجبار به خرید بوده‌اند.
از آنجایی که بانک مرکزی در تدبیر جدید خود، پول پاشی در اقتصاد را غیر قانونی کرده و کالاهای بیشتری را از حیطه اختصاصی ارز دولتی برای واردات بیرون می‌کند، رقابت به سامانه نیما انتقال داده شده و وارد کنندگان این کالاها خواهان خرید ارز برای واردات شده اند که قطعا دلار ۱۶۰۰۰ تومانی پیدا نمی‌کنند. چه بسیار که دلارهای این قیمتی تنها به افرادی ویژه اختصاص می‌یابد
موقعی که سامانه نیما یک سکوی آزاد برای خرید و فروش پول می‌باشد و صادرکنندگان درآمدهای صادراتی خود را با قیمت های بیشتی نرخبندی می‌کنند، دادن آدرس ۱۶۰۰۰ تومانی برای قیمت دلار عاقبتی غیراز به وجود آوردن آشوب و هیجان ندارد. برای مثال، یکی از تولیدکنندگان بزرگ کشور در بیانیه ماهانه خود اعلام کرد که، قیمت فروش اسلب صادراتی خود تقریبا ۶۲۶۲ تومان می باشد که با دلار ۱۶۰۰۰ تومانی، اسلب صادراتی تقریبا ۳۹۱ دلار برابر تن درب کارخانه ارزیابی میشود که محال است. درنتیجه قطعا این نرخ تاثیر پذیر از قیمت نرخ بندی بیشتر ارز بوده است. بقیه صادرکنندگان هم مشتریانی برای ارزهای خود در سامانه نیما در نرخ های به درجات بیشتری دارند.
ولی یک نکته باریک در فرمول های جدید، دقت نکردن به چگونگی درخواست ثبت شده برای دو محصول می‌باشد. درخواست کنندگان شمش، واحد‌های تولیدی اجبار به تولید برای ادامه هستند، در صورتیکه، درخواستکنندگان میلگرد، تجارت کنندگان، متعدد سازان، تغییراتگیران و کمی هم خریدار نهایی است. امکان دارد چند عرضه اول به علت تضاد بسیار نرخ پایه بورس با بازار برای خریداران خوشایند باشد، ولی به تکرار، این تضاد کمتر میشود و درخواست دروغ آهسته آهسته از رقابت کنار میرود. این مسئله سبب افت رقابت برای میلگرد میشود که الزاما به افت رقابت برای شمش منتهی نمی‌شود.
