بنا بر گزارش تحلیل گران آهن آپ ، عمر صنایع آهن و فولاد ایران به ۵۰ سال می رسد و در ۴۰ سال اخیر در جهت بومی سازی یا بی نیازی، در قسمت های زیادی از طراحی و مهندسی و ساخت، سعی های موفق و اثرگذاری صورت پذیرفته است.
در این عرصه، دولت ها ابزار های بسیاری را برای اجرای تاکتیک های بومی سازی به کار گرفته اند تا بهترین نتیجه را برای رسیدن به وضعیت و مناسبات بومی سازی فراهم کنند. توانمندی های فناورانه داخلی در صنعت و بنیاد های آموزش عالی به صورت دائم مورد نظارت قرار گیرند، نگاه سیاست گذاران نباید حفاظ از شرکت ها و نیروهای بومی باشد، بلکه باید برنامه هایی ارائه شود که به پویایی صنعتی و توسعه فناوری با جهت گیری رشد رقابت پذیری در سطح بین المللی منتهی شود.تقویت رقابت پذیری شرکت های داخلی مورد توجه قرار گیرد و شرکت های بومی به شرکت های خارجی شبیه ترجیح داده شوند.
از این جهت باید توجه داشت که تکنولوژی های بهتر اساسا در وضعیت معمول هم به کشور های در حال پیشرفت انتقال داده نمی شوند زیرا فناوری باعث برتری و ابزار رقابت جهانی است. از جهتی تجربه نشان داده است که در وضعیت مشکلات اقتصادی بعضی از شرکت ها که از فناوری های پیشرفته بهره بردارند مجبور به انتقال واقعی فناوری هستند.
بی نیازی و پیشرفت توانمندی ها و بومی سازی هنوز هم در صنعت آهن و فولاد امکان پذیر است، اما نیازمند زمان، سرمایه‌گذاری و تلاش جمعی است. همان‌طور که بارها تاکید شده است، اگر همکاری دانشگاه‌ها و صنعت به‌عنوان دو قطب تحقیق و پیشرفت به‌طور جدی مورد توجه قرار گیرد، قطعا در میان‌مدت می‌تواند اثرات در خوری برجا گذارد. هم چنین مسئولان و دست اندرکاران این حیطه بایدسعی کنند تا زمینه های مطلوب را برای مقابله و تقابل درخواست کنندگان و عرضه کنندگان فناوری های جدید ساخت داخل فراهم کنند.
برچسبها:آهن آپ
