ترقی تولید واحدهای مختلف طی سال‌های اخیر در کشور جدا از برنامه‌های داخلی یک شرکت به متغیرهای بسیاری مربوط است که گذر از هر یک، نیازمند شرایط خاصی است. این مسئله زمانی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد که در بررسی ساز و کار حاکم بر اقتصادهای جهانی، نمونه‌های مشابه کشورمان کمتر یافت می شود زیرا مسیر مشخص کننده بازار از مسیر عرضه و تقاضا می‌گذرد.
صنایع معدنی و شرکت‌های فولادسازی طی سال‌های گذشته با مسائل زیادی مواجه بودند که از جمله می‌توان به نبود تقسیم مناسب مواد معدنی در زنجیره فولاد اشاره کرد. این مسئله که کل فرآیند تولید را تحت تاثیر قرار می‌دهد بسته به نوع تولیدات شرکت‌های مختلف، تاثیرات جانبی خود را آشکار می‌کند که نخستین نشانه آن کاهش تولید است. از سوی دیگر نبود زیرساخت‌های لازم مانند حمل و نقل جاده‌ای و ریلی و بنادر، منجربه افزایش هزینه‌های حمل و نقل صنایع فولادی شده و این در حالی است که بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخل، در اختیار شرکت‌های فولادی و صنایع معدنی قرار دارد.
صنعت فولاد کشور در افق ۱۴۰۴ رسیدن به سقف تولید ۵۵ میلیون تن را در نظر دارد که اگر شرایط فعلی متغیر نباشد، رسیدن به این هدف موانع بسیاری را پیش‌روی خود می بیند. با توجه به آنچه گفته شد به خوبی مشخص خواهد‌بود که دستیابی به افزایش تولید در هر واحد تدابیر مدیریتی خاصی را می‌طلبد.
ذوب آهن اصفهان با توجه آنچه گفته شد در موضوع تولید شرایط خوبی را سپری می‌کند و این مسئله را باید تنها در سیاست‌ها و دانش فنی مدیریت این شرکت جستجو کرد. ذوب آهن با دستیابی به میزان تولید ۱ میلیون و ۳۸۰ هزار و ۳۹۶ تن بهترین عملکرد ۷ ساله گذشته را در پایان 6 ماهه نخست سال رقم زد.
