رشد نرخ فرآورده های متوسط فولاد در چند هفته گذشته، بازتاب های مختلفی را از طرف پرکاران این صنعت در قسمت های بالا دستی و پایین دستی در پی داشت. علل زیادی از طرف پرکاران صنعتی به عنوان پیشرفت نرخ مورد توچه می باشد و انتقادها آنقدری زیاد شد که وزارت صنعت، معدن و تجارت ناگزیر به دخالت شد.هرچند این گروه بحران ها بین پرکاران این صنعت، چیز جدیدی نیست. مثل اینکه هر ساله چندین دفعه با تغییرات نرخی ، نظاره گر اعتراض تولید کنندگان در یکی از قسمت های این صنعت هستیم.
تولیدکنندگانی که در ظاهر حرف از شفافیت، بازار آزاد و نرخ گذاری طبق ساختار توزیع و درخواست در بورس می‌کنند، تا منفعت هایشان بخه خطر می افتد ، یک دفعه خواهان ورود بخش های دولتی و بالادستی می‌شوند. احتمالا هم در این مورد باید از ناهماهنگی زنجیره فولاد کشور گلایه کرد که در مرحله های گوناگون ، زمینه را برای ورود دلالان باز می‌کند. تولیدکنندگان فرآورده های میانی فولاد، این افزایش نرخی را برگرفته از کم شدن توزیع عرضه آهن اسفنجی به‌عنوان ماده اولیه لازم این بخش ها، زیاد شدن درخواست در ماه‌های آهر سال، نا آرامی های برگرفته از تغییرات ارزی و وجود دلالان در این بازار می‌دانند. به همین دلیل زمانی که نرخ هیچ یک از نهاده‌های تولید فولاد، ایینگونه افزایشی را نداشته، دلیل موجهی برای افزایش نرخ فولاد در کشور وجود ندارد. مثل اینکه دست‌هایی پشت پرده از این افزایش نرخ فولاد خوشحال می شوند.
در همین حال پرکاران صنایع بالادستی فولاد کشور، این افزایش را به محدودیت مواد اولیه زنجیره فولاد نسبت می‌دهند و معتقدند در سایه این محدودیت، نرخ ها در یک جریان افزایشی قرار گرفته اند. این تولیدکنندگان افت تولید آهن اسفنجی به خاطر کاهش فشار گاز بخش های تولیدی را افزون بر علت این رویهه رشدی نرخ می‌دانند. این اعتراضات به حدی زیاد شده که وزارت صنعت، معدن و تجارت در بخش نامه ای قیدهایی را برای فروش آهن اسفنجی تنظیم کردند.
