به تحلیل آهن آپ ، فولادسازان کم کم وارد مرحله عرضه قطره ای محصولات فولادی به بازار شدند که البته همان وقت خود فولادسازان بر این باور بودند که این فرمول قیمت گذاری سبب رانت و عاملی برای نیرودهی دلالان در بورس شده است. مدتی قبل دولت به این نتیجه رسید که فولاد را نباید بیشتر از قیمت فروش خود در بازارهای هدف صادراتی به دست صنایع داخلی برسانند، در نتیجه تصمیم گرفت دوباره فرمول قیمت گذاری محصولات فولادی را مورد بازبینی قرار دهد و در طی این تصمیم تعیین شد تا نرخ محصولات فولادی برابر فوب خلیج فارس با محاسبه ۱۲ تا ۱۷ درصد هزینه باشد. این فرمول به این گونه شد که قیمت پایه فولاد ۸۳ درصد قیمت فوب خلیج فارس برای فولادسازان در نظر گرفته شود، البته مقید بر اینکه آنها درخواستهای داخلی در بورس را با تقدم جواب دهند.
اکنون، با دقت به تغییر دوباره قیمت دلار نیمایی و فاصله قیمتی که بین دلار نیمایی اکنون با قیمت بازار آزاد وجود دارد، باز هم این مسئله مورد بحث می شود که باید قیمت گذاری فولاد مورد بزبینی قرار گیرد اما این تمام داستان نیست، شاید مجدد بعضی تولیدکنندگان و معامله‌گران، دست به بازارسازی زده‌اند و با عرضه نکردن، قیمت‌ها را مجدد به صورت صعودی بالا برده‌اند. البته در طول روزهای قبل، معاونت معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت وارد عمل شده و به تولیدکنندگان اعلام کرده که می‌توانند برای ۲۵ درصد از تولیدات خود، سهم صادراتی در نظر بگیرند و به این سان با دیدگاه ۲۵ درصد برای تولیدکنندگان شمش و ۲۵ درصد برای محصولات بعدی مانند میلگرد، لوله و پروفیل، همگی حداقل ۵۰ درصد صادرات خواهند داشت. به گفته کلامی، فولادسازان غلاوه بر تغییرات قیمت ارز، همراهی لازم را در زمینه تأمین نیاز مصرف‌کنندگان داخلی حداقل در سقف نرخهای صادراتی به بقیه کشورها، صورت داده‌اند؛ افزون بر اینکه وزارت صنعت با به کار گیری گنجایش تشکل‌های تخصصی قسمت خصوصی، سیاست‌های مربوطه را به صورتی اعمال خواهد کرد که ضمن جهش تولید و صادرات، با تغییر مواد خام به کالای با ارزش افزوده بیشتر، عرصه اشتغال متداوم و عرضه کالا با قیمت مطلوب را نیز آماده نماید.
دراین رابطه، سرپرست معاونت بازرگانی داخلی وزارت صنعت، معدن و تجارت با توجه به سیاست‌های کارگروه مدیریت بازار و در زمینه دقت به تولید حداکثری فولاد در کشور، گفت: سیاست کلی وزارت صنعت، معدن و تجارت تولید حداکثری فولاد و پخش درخور آن در صنایع پایین‌دستی برای تأمین مواد اولیه مورد نیاز آنها مانند کارخانجات تولیدکننده مقاطع طولانی (نوردی) و مقاطع تخت است که بر حسب آن بتوان درخواست کف بازار و کارخانجاتی که از محصولات فولادی تخت مثل ورق برای تولید محصولات خود استفاده می‌کنند، را جواب داد.
